-
1 sprostać
глаг.• справить• справиться* * *сов. komu-czemu 1. справиться с кем-чем, одолеть кого-что;\sprostać trudnościom справиться с трудностями, преодолеть трудности;
2. сравняться с кем-чем+1. podołać, dać sobie radę 2. dorównać
* * *сов. komu-czemu1) спра́виться с кем-чем, одоле́ть кого-чтоsprostać trudnościom — спра́виться с тру́дностями, преодоле́ть тру́дности
2) сравня́ться с кем-чемSyn:
См. также в других словарях:
sprostać — dk I, sprostaćam, sprostaćasz, sprostaćają, sprostaćaj, sprostaćał 1. «dorównać komuś lub czemuś» Sztuka nie sprosta arcydziełom przyrody. Nikt nie sprosta mu w odwadze. 2. «dać sobie radę z czymś, podołać czemuś» Sprostać obowiązkom, trudnościom … Słownik języka polskiego
